Het verhaal mag ondertussen bekend zijn, Regimentsgenoot Ronald van Dort verloor in 2008 beide benen bij een IED aanslag in Afghanistan. Meer dood dan levend heeft hij gedurende 3 maanden in het militair Hospitaal moeten vechten voor zijn leven. Door de goede zorg van de medische staf en alle support van familie, vrienden en collega’s is hij langzaam opgekrabbeld en heeft gedurende de jaren erna weer een voor hem goed leefbaar bestaan opgebouwd.
Net als voorheen maakt sporten een groot deel uit van zijn bestaan en het rollen van de “Big Six” is één van de doelen die hij zich heeft gesteld. Door de welbekende pandemie is dit niet gelukt binnen de door hemzelf gestelde 2 jaar maar hij is over de helft.
In de vorige update konden we Berlijn, Londen en Chicago al als volbracht vermelden;
Berlijn 26 sep 2021 volbracht in 3 uur, 16 minuten rond
Londen 2 okt 2022 volbracht in 3 uur, 10 minuten en 39 seconden
Chicago 9 okt 2022 volbracht in 3 uur, 12 minuten en 18 seconden
En stonden New York, Tokyo en Boston nog op de “to-do” list.
Door de vele bruggen een zeer zware deelname, maar van deze 3 is mede ook door sponsering van vele Regimentsgenoten ondertussen New York ook volbracht;
New York 6 nov 2022 volbracht in 3 uur,19 min en 1 seconde.
Blijven dus nog over Tokyo en Boston.
Aan Tokyo zou eigenlijk deelgenomen worden op 5 mrt 2023, maar de hieraan gestelde tijdslimiet met de rolstoel, afgelegd in een eerdere marathon is 2uur en 10 minuten en dat ook nog eens met een racestoel. Aangezien Ronald niet in het bezit is van een racestoel en deze tijdslimiet ook met zijn “gewone” stoel nog niet is gerealiseerd werd automatisch Boston “the next goal”.
Gelukkig werd Ronald vrij rap na de marathon van New York ingeloot voor Boston. Daar moet dan wel een tijdslimiet worden gehaald en dat ook nog met een racestoel. Na wat heen en weer geschuif met de KIKA-pagina’s waar voor Tokyo al een bedrag aan sponsering was gestort, was de eerste prio het binnenhalen van het benodigde sponsorgeld op de Boston pagina. Na wat meldingen op de Regimentswebsite en het geven van enige bekendheid op diverse andere sociale mediakanalen (Facebook kan ook leuk zijn) liep plots eind januari als door een wonder de pagina en dus het benodigde bedrag voor deelname in no time binnen, zelfs de anonieme hoofdsponsor hoefde dit keer niet in actie te komen. Dank aan eenieder die zijn steentje heeft bijgedragen. Resume; een zorg minder.
Prio 2; de racetoel; Eerst een poging gewaagd zijn eigen stoel aan te passen en deze door het leven te laten gaan als een racestoel (race of geen racestoel, hij gaat er aardig hard mee maar dat terzijde) maar na het opsturen van een foto van deze “selfmade” werd deze niet goedgekeurd voor deelname.
Gelukkig bood Doorn uitkomst en staat er nu een heuse “Wolturnus” Racebike ter beschikking.
Ronalds eigen woorden; “Vorige week (wk13) kreeg ik te horen dat ik niet in mijn zelfgemaakte stoel de marathon mag doen. Snel Doorn gebeld en daar stond nog een racestoel waar het wel mee mag. Na wat aanpaswerk zit ik hier best goed in. Alleen een beetje weinig tijd om te trainen, maar ja net een rondje gedaan en ik denk dat ik best snel kan zijn in deze stoel. Volgende week ga ik ervoor en zullen we het zien, ik ga gewoon vol gas”.
Ronald vertrekt vrijdag (14 april) naar Bosten, de Marathon vindt maandag 17 april plaats.
Wens Ronald veel suc6 en vooral plezier:
(en wil je Ronald ook sponsoren voor Tokyo 2024, klik hier)
