Adjudant (bd) Albert Terwijn overleden

Met leedwezen geeft het Regiment Huzaren van Boreel kennis van het overlijden van hun regimentsgenoot en Nederlands-Indië veteraan adjudant (bd) Albert Terwijn op 95 jarige leeftijd.

Eind september 1949 vertrekt hij als dienstplichtige naar Nederlands-Indië.
Daar verblijft hij als huzaar – ondersteuner bij het 2e Verkenningspeloton van 43 ZVE – op Midden-Java en West-Java tot eind maart 1951. Deze veteranen maken ook deel uit van het 6e peloton 43 BVE”.

Albert was zeer actief in de reünie-commissie en heeft zich ingezet voor het lot van de nabestaanden van gevallenen uit zijn eskadron.

Hij beschrijft gedetailleerd het dagelijks leven als dienstplichtige in het interview.
Terug in Nederland heeft hij last van spanningen en kan moeilijk zijn draai vinden, pas als beroepsmilitair lukt dat. Terwijn heeft goede herinneringen aan de tijd in Indië maar het verlies van zoveel Nederlandse ‘jongens’ daar valt hem zwaar. Dat besef grijpt hem weer aan bij een recente terugkeer naar het ereveld in Bandung. Op Java krijgt hij een inzinking. De erkenning van het Nederlands publiek tijdens meelopen in het defilé in Wageningen in 2006 heeft hem in positieve zin geraakt. 

Albert maakt deel uit van de ervaringsgemeenschap van ooggetuigen van een periode dienstplicht bij het 43e Zelfstandig Verkennings Eskadron, Huzaren van Boreel. Het eskadron werd Juni 1949 opericht in de Willem III kazerne in Amersfoort en vertrok met ms Volendam op 28 september 1949 naar Nederlands-Indië. De laatste eskadron leden keerden terug naar Nederland op 14 april 1951. Eskadron leden organiseerden veteranen reunies vanaf rond 1960. Het eskadron is als zesde peloton verbonden aan het 43 bve Huzaren van Boreel.

In de jaren ’60 werd hij beroepsmilitair. Albert was een bekend schietinstructeur op zowel klein kaliber wapens als op de Centurion en Leopard 1 tanks waar hij in Amersfoort en op Vlieland het tankschieten onderwees.

Hij werd geïnterviewd in het kader van het project “Thematische collectie: Erfgoed van de Oorlog, Getuigen Verhalen, Project ‘Huzaren van Boreel’.”

Zijn uitvaart vindt plaats op 7 maart in Leusden. Een delegatie van 43 BVE zal hierbij aanwezig zijn.

res 1e luitenant bd Gerard van der Lee overleden

Met leedwezen geeft het Regiment Huzaren van Boreel kennis van het overlijden van hun regimentsgenoot en Nederlands-Indië veteraan, reserve Eerste Luitenant (bd) Gerard van der Lee op 97 jarige leeftijd, op dinsdag 5 maart 2024 jongstleden.

Gerard diende in 1948 in Nederlands-Indië bij de Koninklijke Landmacht als pelotonscommandant bij het 1e peloton, 3e eskadron van het 2e afdeling, Regiment Huzaren van Boreel. Hij werd door het Veteranen Instituut in 2017 geïnterviewd over “de kunst van het verwerken“. Het VI herdenkt hem.

Met Gerard van der Lee is een markante veteraan heengegaan en iemand die in het publieke debat over het militair optreden in voormalig Nederlands-Indië op correcte en genuanceerde wijze voor de eer en belangen van zijn sobats opkwam.

Foto: Marlies Wessels (AD)

Vorig jaar juni nam hij samen met waarnemend RC luitenant-kolonel Ben Doomernik plaats op de publieke tribune bij het debat over de inzet in Nederlands-Indië waarmee hij toonde zijn betrokkenheid nimmer losliet.
Voorafgaand aan het verschijnen van het onderzoek Onafhankelijkheid, dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950 sprak het Veteranen Instituut met Van der Lee. Lees dat artikel via deze link.

Gerard als jonge kornet

In 1955 werd hij eervol ontslagen als reserve eerste luitenant van ons regiment.

In februari nam Gerard, die altijd voor zijn collega- Indië-veteranen opkwam, samen met de regimentscommandant, kolonel Hans van Dalen, nog afscheid van zijn laatste ‘Sobat’ Huzaar Bertus Majoor die kort voordien overleden was.

Op dinsdag 12 maart a.s. wordt van Gerard afscheid genomen.

embleem 3-2 RHHvB

Elke dag was er wel een moment waarop Regimentsgenoot Gerard van der Lee terug denkt aan de ontploffing van de bom onder de pantserwagen, die zijn sobat Jan Vendrig het leven kostte in voormalig Nederlands Indie, mei 1949. 

We kennen Gerard als tekenaar van cartoons (oa. in De Verkenner), als schrijver van het boek “Onze Jan in Indie”, ontwerper van het Verbindend Monument in Roermond, maar ook als veelzijdig schilder. 

Gerard heeft zijn gevoel bij deze heftige gebeurtenis aan het schilderdoek toevertrouwd. Het indrukwekkende resultaat heeft hij in 2020 aangeboden aan het Cavaleriemuseum te Amersfoort. 

Ondanks zijn hoge leeftijd bleef hij een trouw deelnemer aan het Grand Diner du Corps waar hij nog immer scherp van geest zijn kameraden wist te vermaken met zijn kennis van de regimentsgeschiedenis.

foto’s: RegimentsOog

In 2022 werd Gerard van der Lee geïnterviewd in aanloop naar de Jaarlijkse Herdenking bij Nationaal Indië-monument 1945-1962 in Roermond. Klik hier om het interview te bekijken.

foto vanuit GMC-15CWT pantserwagen in het cavaleriemuseum (foto’s: Rutger Murk)
schilderij uitleg sneuvelen van Jan Vendrig
error: Hey Verkenners en Boreelfans, deze inhoud is tegen onbevoegd opslaan beveiligd!